Butrint Parku Natyror

Parku Natyror iButrintit

Butrint ParkuNatyror

Parku Kombëtar i Butrintit përfshin një larmi të lartë habitateve natyrore, gjysmë-natyrore dhe artificiale, siç janë kënetat e ujërave të freskëta, shkurret e trumzës, pyjet mesdhetare dhe makia, tokat bujqësore dhe terracet e pemëve frutore, si dhe ujërat bregdetarë me plazhe shkëmbore dhe të rërës, toka halofite të hapura,etj. Këto habitate strehrojnë një larmi të madhe kafshësh dhe bimësh, përfshirë speciet me rëndësi globale dhe regionale, që e bëjnë zonën e Butrintit një nga zonat më të rëndësishme për biodiversitetin në Shqipëri.

Parku ka një rëndësi të madhe për ruajtjen e biodiversitetit global, pasi është vendi i 16 specieve të rrezikuara të florës dhe 14 specieve të rrezikuara globalisht të faunës. Zona e kënetave formohet nga një lagunë tektonike prej 1600 ha, e njohur si Liqeni i Butrintit, e rrethuar nga kodra të pyllëzuara, male, kënete me ujë të freskët dhe ujë të kripur, dhe e lidhur me ngushticat e Korfuzit përmes kanalit Vivari. “Liqeni” ka një thellësi mesatare prej 14 m (maksimumi 22 m), ndërsa kanali natyror i Vivarit është deri në 100 m i gjerë. Rrënojat arkeologjike të Butrintit janë pjesë e pyllit natyror me një ekosistem kompleks që varet nga Liqeni i Butrintit dhe Kanali i Vivarit, që e derdhin liqenin në Jon. Ky kombinim i monumenteve historike dhe mjedisit natyror e bën Butrintin një vend kaq unik, një peizazh me monumente të dashura nga turistët e mëdhenj të shekullit të 18-të dhe 19-të.

Zona e Butrintit mbështet 16 specie të rrezikuara të florës, përfshirë Agrimonia eupatoria, Capparis spinosa dhe Laurus nobilis. Zona gjithashtu përmban 12 specie të rralla si Alkano corcyrensis SE dhe Limonium anfracium, si dhe 4 specie të njohura mjaftueshëm si Scabiosa epirota. Parku mbështet specie globalisht të rrezikuara (dy specie kritikisht të rrezikuara, dy të rrezikuara dhe dhjetë të ndjeshme) si Rhinolophus dhe Myotis. Butrinti mban 17% të specieve të Shqipërisë; parku është veçanërisht impresionues për amfibët, zvarranikët, zogjtë dhe gjitarët (përfshirë ujkun) dhe është vendi i vetëm në Shqipëri që mbështet gjallesa si: Rana e Epirit (specie amfibësh), Tortoise (specie breshkash), boa-n e rërës dhe gjarprin e murit ballkanik. Gjiri i Butrintit dhe kënetat e Vrinës janë vende të rëndësishme për ushqim dhe pushim për zogjtë. Gjatë dimrit, grumbujt e zogjve përdorin ujërat e cekëta, duke përfshirë curleun evropian, redshank, ploverin gri dhe dunlinin.

Në vitin 2003 kompleksi i kënetave, përfshirë një pjesë të lagunës dhe zonës bregdetare të Butrintit – Kepi i Stilit – u shpall si një Zonë Ramsar me Rëndësi Kombëtare dhe si Park Kombëtar (Kategoria II e Kategorive të Menaxhimit të Zonave të Mbrojtura të IUCN).

Burimi: https://www.expoaus.org/butrint-national-park-uso12